Удзельнiкi: Вадзім Клімовіч

Вадзім Клімовіч

Бард. Нарадзіўся ў вёсцы Пліса Глыбоцкага раёна Віцебскай вобласці. Cкончыў мінскую музычную школу па класу гітары. З'яўляўся гітарыстам юнацкага эстраднага аркестра. Cкончыў ліцэй Беларускага нацыянальнага тэхнічнага універсітэта, а таксама прыборабудаўнічы факультэт названай установы. Працаваў выкладчыкам гітарнага акампанементу ў музычнай студыі. Скончыў аспірантуру машынабудаўнічага факультэта БНТУ. Піша песні на ўласныя словы, на вершы ўдзельнікаў паэтычнага тэатра і класікаў беларускай літаратуры.

Вадзім Клімовіч Вадзім Клімовіч

Я неба бачу

(1)
Магнітафон,
Шыпіць ультрафон,
Звон
Душыць стогн,
Інфрагук,
Стук ў маёй галаве.
Забіваю свой рай,
Жыць ці не – абірай,
Сьмерць таньней
І лягчэй,
І я падаю ўніз.
Крычыць вышыня,
Глыбіня,
І з ёй я...
Мне сысьці на карніз
Не пасьпець,
Не дадуць загібець.
Ды ня ў сілах ніхто забараніць
Спыніць і не даць
Мне дапець...

(R)
А дзе ж мне выйсьце – так цяжка трываць.
Я неба бачу – немагчыма спаць.
Прачнуцца нельга – не ўстаў з кален,
Так мала вокнаў і безліч сьцен.

(2)
Нябачны той позірк,
Ён ведае неба,
Ён ведае душы
Й чаму мы рабы.
Пустая размова,
Відовішчаў з хлебам,
Гразкія лужы,
А мы – вераб’і.
Мы птушкі ад Бога,
Ды крылы – ня траціць,
Таннае цеста,
Будзе на ўсіх.
Зямлі надта многа,
Але мне ня хопіць,
Свабоднае месца
Цягне увысь.

(3)
Парваная стужка,
Ціха да золку,
І рэхам дыханьне
Ідзе ад сьцяны.
Напятая тонкая
Сэнсу вяроўка,
Вось-вось абарвецца -
Чакаюць яны.
Фальшывае пер’е
І мёртвыя крылы,
Душа захавае
Надзею ўзляцець.
Сьляпое павер’е
Нацятыя жылы
Струна праганяе
Смагу дапець.